Benim Hayatım

                                 Bir çok yazıda filim sahnesinde hayatın orta yerinde sıkça duyduğumuz bir cümledir Benim hayatım  kimi insan yargıladınğıda dudaklardan süzülür kimi zaman stres heybeleri dolup taştığında. Neye göre hangi zaman dilimi içinde benim hayatım dememiz lazım. Aslında yazdığım gibi yaşadığımız hayat çok fazla virgülüne notasına takılmadan soru işaretlerinden uzak kalırcasına olmalı alınan her nefes.
                                 Şöyle bir nefes alalım geçmişi düşünelim çocukluğumuz bir çok anne ve babadan duymuşuzdur filancanın oğlu böyle filancanın kızı şöyle dönüp baktığımızda geçmişimize
en azından kendi adıma o filancalar kaldı bir yerlerde ben , .benim hayatıma devam ettim.
Pişmanlıkların olmadığı keşkeler arasına sıkışmadan bi otuz beş yılı devirdik.
                                Bu hayat senin düşün bir derin bir nefes al ve ver. Sonra tekrar yap hadi durma tembellik yok devam ve sonra verdiğin nefesten sonra nefes alma süre tut bak bakalım senin hayatın kaç dk meydan okuyor. Evet o nefes tuttuğumuz bir dk sonra eğer nefes almazsak hayat son buluyor
ve etrafınızda olan hiç bir şey sizin ile gelmiyor ne anne ne baba ne eş ne çocuk ne araba ne ev ne para hepsi geride kalıyor.Bu hayat seni ve önce senin hiç bir zaman bir başkasının değil bir başkasın için kendini heba ederken aslında nefes bakiyesi sıfırlanıyor ve uğruna yaşadığın çabaladığın her şey geride kalıyor. Koruduğumuz kolladığımız ne varsa bizsiz yalnız kalıyor. Hayat bu kadar gerçekse eğer benim hayatım demesini bilmemiz lazım öyle istediğimizi deli gibi yapma falan değil bu her şeyi dozunda kendimizi yıpratmadan sevgi ve saygıyı ihmal etmeden.
                                  Stres dolu sevgisiz ve saygının olmadığı bir ömür tüketmek yerine mutlu huzurlu sağlık bir ömür tüketmek her zaman daha iyi olacaktır. Unutma sen varsan bu hayatta o değeri var gittiğin an dünya değersiz mutlu ve sağlık kalın...